Elke keer als ik deze reportage lees, ben ik geraakt. Vooral omdat het zo de kern is van waar het leven om gaat. En hoe makkelijk het is om je(zelf) om de tuin te laten leiden.

 

Een aantal fragmenten uit die reportage van Volkskrant Magazine 27 februari 2016.

“…’We kunnen je niet meer beter maken, je zult hieraan overlijden.’ Ineens lag mijn horizon pal aan mijn voeten. […] Maar waar ik het hartstochtelijkst om huilde, die eerste dagen, was mijn leven tot dan toe. Wat had ik om op terug te kijken? Welke sporen lieten dit korte leven van mij na in deze wereld? Was het het waard geweest? Was het genoeg geweest? […]

 

Toen de minuten van mijn geknakte leven weer uren werden en de uren weer dagen, vond ik beetje bij beetje de kracht mijn horizon weer wat voor me uit te duwen. […] Niets kon me nog worden afgenomen, ik hoefde nergens meer bang voor te zijn. Het ergste was al gebeurd. Waarom nog iets uitstellen tot later? […] Dus: wat wilde ik nou echt? Er ontstond een lijstje. […]

 

Mijn bucketlist hielp en helpt me mijn verlangens boven water te krijgen, om eerlijk te zijn tegenover mezelf. Ik ben hiermee niet alleen dichter bij mijn gedroomde leven gekomen, maar ook bij mijn gedroomde zelf. […] Opeens zien anderen wie je werkelijk bent, wat je kunt. Enkel en alleen omdat je jezelf recht in de ogen hebt durven kijken. […]

Dus doe jezelf een lol en maak een begin met die bucketlist, wacht niet op de bel voor de laatste ronde, die heeft namelijk de onhebbelijke gewoonte op een ongelegen moment te luiden.”

 

Lees hier, na aanmelden, de hele reportage:

Alles wat ik altijd al wilde doen | Voorpagina | de Volkskrant

www.volkskrant.nl/…/alles–wat-ik-altijd–al–wilde–doen~a4250971/